Jurkje voor mama

Na alle geknutsel voor mijn kinderen en die van anderen, was het eens tijd voor een projectje voor mijzelf. Ik had al een tijdje een patroontje in mijn kast liggen om een jurkje te maken. Aan de juiste stof ontbrak het echter nog steeds.

Totdat ik de afgelopen dagen op zoek ging naar de juiste stof voor de draagtas die ik voor iemand zou maken. Naast de juiste stof lagen de tricotjes en warempel, er was er zojuist eentje binnengekomen met een vrolijke lenteprint. Ik nam gelijk 2,5 meter mee (onder het mom van beter teveel dan te weinig) en ging aan de slag.

Al snel kwam ik er achter dat tricot en ik nooit elkaars beste vrienden zouden worden. Wilde ik het patroon aftekenen, rekte het tricot vrolijk van mij weg, wilde ik het patroontje uitknippen, krulde het tricot alle kanten behalve de juiste in. Uiteindelijk kwamen wij gezamenlijk tot een compromis en kon ik achter mijn naaimachine kruipen. En aanschouwt u allen: het resultaat!

Ok, het is wat aan de grote kant en op de foto zie je de schoonheidsfoutjes (gelukkig) niet, maar het jurkje is draagbaar en ik ben best een beetje trots dat ik het zelf heb gemaakt.

To SWAP

'To swap' is volgens het woordenboek: '(exchange); ruilen, wisselen, verwisselen, omwisselen, omruilen'.
Bij een SWAP ruil je dus, in dit geval, zelfgemaakte dingen zoals kunst en knutsels.

Aan deze SWAP deed een groepje elkaar (grotendeels) onbekenden mee. Via een internetforum werden e-mail adressen uitgewisseld, via lootjestrekken.nl werden de  verlanglijstjes opgesteld en de lootjes getrokken. Er was een budget van max. EUR10,- p.p. en alles moest uiterlijk in de week van 14 maart verstuurd worden zodat iedereen haar cadeautje op 20 maart kon openen.

Ik heb zelf een aantal kleine dingetjes gemaakt vor mijn SWAP-maatje. Het resultaat:

*bloemenbroches om de effen shirts op te fleuren*

*een krijtjes-opbergzakje voor DL*

* een olifantenshirt voor ZL*

Verder zaten er nog 2 maandverbandzakjes in het pakketje, een kaartje voor mijn SWAPmaatje en een kaartje (met apen, de lievelingsdieren van ZL). Hopelijk waren mijn SWAPmaatje en haar kinderen blij met de cadeautjes!

Tissuedoosjezakje

Op de site van Mme ZsaZsa vond ik dit patroon. Veel leuker om op het dressoir of je bureau te zetten dan zo'n kartonnen doos, vond ik. Helaas zag ik al snel dat dit patroontje niet zou voldoen voor de doosjes met tissues die wij meestal hebben. Er moest dus een ander patroontje komen. Zo gezed, zo gedaan! Er kwam een patroontje, speciaal voor de rechthoekige tissuedoosjes die wij gebruiken, incl. drukknoopjes omdat een doosje nu eenmaal niet zo makkelijk door eht smalle gleufje voor de zakdoekjes past.

Et voila, het resultaat!

Veel gezelliger, toch?!

Breekbaar

Toen Oudste Zoon werd geboren, kregen we van vrienden een leuk, handgeschilderd serviesje. Het serviesje was gebaseerd op het geboortekaartje dat we voor Oudste Zoon hadden laten drukken. Een origineel en persoonlijk cadeautje dus, echt one-of-a-kind.

Toen in de maanden daarna bij mijn vriendinnen om de haverklap babies geboren werden en ik langzamerhand de babywinkels niet meer kon luchten of zien, begon ik te zoeken naar leuke en originele kraamcadeaus. Ik bedacht mij dat ik ook best eens kon proberen om zo'n leuk serviesje te maken.

Dus pakte ik mijn portemonnee, het geboortekaartje van een van de babies en ik vertrok naar de hobbyzaak om de juiste benodigdheden te kopen. Het enige nadeel van mijn ideetjes en impulsen is vaak dat ze mij stiekem meer geld kosten dan ik had bedacht, omdat ik nu eenmaal kwalitatief goede spullen wil gebruiken en geen prut. En de fabrikanten zijn natuurlijk wel zo slim om geen kleine 'porties' te maken, maar je te dwingen om meteen een grote pot o.i.d. aan te schaffen.

Een paar potten porseleinverf, wat kwasten, blank servies van onze zweedse vrienden van IKEA en een behoorlijk lichtere portemonnee verder ging ik aan de slag. Al snel bleek dit toch niet mijn favoriete bezigheid te worden, dus verdwenen de vers aangeschafte spulletjes na een serviesje of 3 weer in de kast. Om daar te blijven liggen tot afgelopen week. Een nieuwe baby en weinig naai- inspiratie leidden tot een nieuw serviesje.

Of dit ooit een vervolg gaat hebben, ik weet het niet....voorlopig is de verf in ieder geval nog niet op :-)

Opvallend onopvallend

De rode duivels, maandstonden, menstruatie, hoe je het ook noemt, er is niks aan en helaas ontkom je er als vrouw niet aan. Van je 15e tot je 50e is het een keer per maand zo ver. Elke maand weer dat gedoe met tampons of maandverband. En omdat ik er een hekel aan heb om dan met die dingen duidelijk zichtbaar in mijn hand naar een toilet te lopen, neem ik altijd mijn tasje mee.

Tenminste...dat deed ik. Totdat ik een maandverbandzakje maakte. Er past precies een maandverbandje in (wegwerp of wasbaar) en je kunt er evt. ook een of meer tampons bij stoppen. En zeg nou zelf; zo durf je toch wel zonder je tasje naar het toilet?!

Oud shirt in een nieuw jasje

Jongste Zoon heeft een hele stapel effen shirtjes in zijn kast liggen. Niks mis mee natuurlijk, maar wel een beetje saai. Daarom besloot ik om enkele shirtjes in een nieuw jasje te steken. Appliceren met een randje om de applicatie kende ik inmiddels al. Dat geeft (indien juist en geconcentreerd uitgevoerd) een mooi resultaat.

Maar omdat deze manier van appliceren nogal een tijd- (en garen)rovend klusje is,  ging ik op zoek naar iets anders. Dat vond ik op Mme ZsaZsa's blog. En zij heeft het dan weer van Etsy

Bij deze manier van appliceren komt de aplicatie niet op het kledingstuk te liggen, maar eigenlijk meer erachter. Volgen jullie me nog?

Hoe dan ook, het resultaat is volgens mij wel weer aardig gelukt en Jongste Zoon is een neushoorn rijker.

Bruikbaar overschot

Toen mijn schoonzusje van mijn hernieuwde creativiteit hoorde, toverde zij zomaar een lap stof tevoorschijn die nog over was van de gordijntjes die zij ooit voor de opbergruimte in hun vorige woning hadden gebruikt. Of ik daar wat mee kon?! Maar natuurlijk kan ik dat!

Er was een babietje onderweg, waarvoor ik een heleboel ideetjes had om te maken en dit stofje zou daarbij vast goed van pas komen. Maar toen het puntje bij paaltje kwam en de baby eenmaal was geboren, was er van mijn plannen nog weinig over. Want niks was immers leuk, goed, mooi genoeg voor mijn prachtige, kleine, lieve nieuwe nichtje. Uiteindelijk heb ik toch nog wat weten te maken waar zowel moeder als dochter nog wat aan zullen hebben. En er is zelfs nog een stukje stof over waarmee ik nog een klein plannetje heb. To be continued....

Nieuw wereldburgertje

Afgelopen maandag is de wereld weer een stukje mooier geworden. Er is een nieuw wereldburgertje geboren en daar is deze dame de zeer trotse tante van!

Zo'n mooi klein meisje verdient natuurlijk een heel mooi jurkje. Dus werd er gezocht naar een leuk patroontje, wat makkelijk is in gebruik voor een kleine baby en niet al te moeilijk qua patroon voor de tante (want zo veel naaiervaring dat er al aan moeilijke patronen begonnen kan worden is er dan toch nog niet hey)

Uiteindelijk ben ik gevallen voor een eenvoudig patroontje uit een oude Knippie. Ik heb het enigszins aangepast zodat het wat meer naar mijn zin was en ach, die beschrijving van de Knippie daar kan ik echt geen touw aan vast knopen. Maar met een beetje gezond boerenverstand kom je gelukkig al een heel eind. Het resultaat is een eenvoudig, maar praktisch jurkje in een stofje dat wellicht bekend voorkomt. Leuk hoor, nu lijken de zusjes tenminste nog in iets op elkaar :-p

Prinsessenjurkje

Ok, voor mijn jongens is dit jurkje misschien niet echt geschikt, maar als jongensmama is het toch wel eens leuk om iets ontzettens zoets, schattig, meisjesachtigs te maken. Gewoon, omdat het kan. Gewoon, omdat het leuk is om te doen. Gewoon, om weg te geven aan je nichtje dat er waarschijnlijk heel erg leuk uit zal zien in dit jurkje.
Ik vond dit patroontje in de 'knutselhoek' op een internetsite waar ik regelmatig te vinden ben. Hier kwam de ene na de andere geweldige creatie voorbij en toen werd ik zo enthousiast, dat ik de stoute schoenen aantrok en het patroontje toch maar bestelde. Ik heb tenslotte wel heel veel vriendinnetjes met dochtertjes voor wie ik ook zo'n jurkje zou kunnen maken.

Dit is het resultaat en Oudste Zoon heeft het jurkje zelfs al heel even aangehad. Gewoon, om te proberen en om te kijken of het zijn nichtje ook zou passen. En omdat hij nu eenmaal graag alles aantrekt wat zijn mama op de naaimachine maakt  ;-)

Carnaval is alweer voorbij....

...maar toch wil ik jullie de foto's van mijn twee kleine draakjes niet onthouden. De jongens stalen de show met hun drakenpakken.

Op MisterMirko had ik hem al eens gezien; de drakentrui. Helemaal leuk vond ik die en er moest en zou er dan ook eentje komen voor Oudste Zoon. Het duurde echter even voordat ik de juiste kleuren fleece had gevonden (waarom wordt dat in februari nauwelijks meer verkocht, het is toch koud?!)

Ondertussen kwam carnaval met rasse schreden naderbij. Ik vond maar geen leuke carnavalspakken voor mijn jongens en het ontbrak mij aan inspiratie om een leuk pak in elkaar te flansen. Toen ging er een lichtje branden en bedacht ik mij dat het best een idee was om de drakentrui tot carnavalspak om te dopen. Zo gezegd, zo gedaan.

Voor Oudste Zoon had ik vanwege de temperatuurverschillen een drakenpak in spencervorm gemaakt. Met een groene longsleeve er onder voor binnenshuis en met een groen fleecevestje er onder voor buitenshuis. Want je dacht toch niet dat hij zijn drakenpak nog uit wilde trekken toen zijn mama het eenmaal af had? Nee, dat pak moest en zou de gehele dag worden gedragen. Wablief, het liefst zou Oudste Zoon er in zijn gaan slapen. Maar ja, dat is dan natuurlijk weer niet zo lekker he, met van die pinnen op je rug. Slapen deed Oudste Zoon dan uiteindelijk ook gewoon in zijn pyjama. Gelukkig maar, zo kon ik het pak 's nachts nog even gauw uitwassen en drogen nadat hij op de eerste carnavalsdag een 'ongelukje' had gehad.

Voor Jongste Zoon was er een aangepaste versie gemaakt. Een heerlijk warm fleecevestje met enkel op de capuchon drakenpinnen, omdat meneer nog enkel blieft te liggen (en geef hem eens ongelijk, hij kan de rest van zijn leven nog zitten). Dan zijn die pinnen, hoe zacht de fleece ook, niet echt prettig om op te liggen. Maar een heel fleecevest is voor binnenshuis toch echt te warm en dus kwam er ook een t-shirtje met een lief klein draakje erop geschilderd.

De jongens hebben veel positieve reacties en bewonderende blikken ontvangen. Wanneer mensen er achter kwamen dat moeders de pakken zelf had gemaakt, waren de complimenten niet van de lucht. En ach, dat doet een mensch toch ook wel weer eens goed he?!

p.s. foto van draken t-shirt volgt nog, dit moet eerst even worden gewassen ; -)