Minilamington-cakejes

Dat ik van lekkere dingen houd, is voor degenen die mij kennen inmiddels wel bekend. Ik bak dan ook graag en vaak. Vooral cupcakes zijn momenteel favoriet. Dat dat dan weer niet erg goed is voor mijn lijn, is wel een beetje jammer. Maar ook daar hebben we een oplossing voor; de cakejes die 'overblijven' neemt Manlief mee naar zijn werk. Zij collega's smullen dan van de heerlijke cupcakes en mijn lijn blijft binnen de perken.

Van een vriendin kreeg ik de tip om het boekje Cupcakes Parade aan te schaffen. En wauw, wat staan daar leuke en vooral lekkere cupcake recepten is zeg! En wonder boven wonder komen de aangegeven baktijden en temperaturen eens overeen met de instellingen van mijn oven.

Dit keer koos ik voor de minilamington-cakejes. Dit zijn kleine cupcakes, gedoopt in gesmolten chocolade en door gedroogd kokos gewenteld. Het recept dat nu volgt is officieel voor 40 minilamingtons, maar ik haalde er ruim 50 uit.

Ingrediënten:

Beslag:
300 gram bloem
2 theelepels bakpoeder
1 theelepel zout
125 gram zachte, ongezouten (room)boter, op kamertemperatuur
150 gram fijne kristalsuiker
2 eieren
1 theelepel vanille-essence
125 ml melk

Garnering/glazuur:
150 gram gedroogd, geraspt kokos
5 of 6 eetlepels kokend heet water
1 eetlepel zachte, ongezouten (room)boter
35 gram cacao
300 gram poedersuiker

Bereiding:

1. Verwarm de oven voor op 180 graden Celcius.
2. Vermeng de bloem, het zout en het bakpoeder en zet dit opzij
3. Klop de boter en de suiker in een grote/diepe kom met een mixer in ongeveer 5 minuten licht en luchtig
4. Klop hier een voor een de eieren door
5. Voeg de vanille-essence toe
6. Voeg afwisselend de melk en het bloemmengsel toe (ik deed steeds 2 eetlepels bloemmengsel en dan een 
    scheutje melk) en mix tot het een glad beslag is
7. Vul de mini cupcakes vorm met ongeveer 1,5 volle theelepel beslag (gebruik een muffinbakvorm met
     uitsparingen van ongeveer 3-5 cm in doorsnee. Wanneer je een siliconen bakvorm gebruikt, hoef je deze
    niet in te vetten. Gebruik je een metalen bakvorm, vet deze dan in met zonnebloemolie en bestuif deze met
    bloem. Gebruik geen papieren vormpjes in de bakplaten)
8. Bak de cupcakes in ca. 15 minuten goudbruin. (ik heb de siliconen vorm een drietal minuten langer in de
    oven laten staan. De cupcakes in de metalen bakvorm waren na 15 minuten echt klaar)

Garnering/glazuur
9.    Doe de kokos in een grote kom of strooi het uit op een stuk bakapier
10.  Neem een grote, diepe kom en doe hier de boter in
11.  Kook het water en giet 3 eetlepels kokend water over de boter heen
12.  Meng de cacao met de boter en het water
13.  Voeg al kloppend met een garde geleidelijk de poedersuiker toe. Steeds wanneer het mengsel lastig te
       kloppen wordt, voeg je een eetlepel kokend water toe. Let er hierbij op dat je in totaal niet meer dan 6
       eetlepels water toevoegt (dit is incl. de 3 bij punt 11 toegevoegde eetlepels water)

14.  Het glazuur moet glad zijn en glanzen en natuurlijk dun genoeg zijn om de cakejes te bedekken
15.  Pak de cakejes vast met 2 vorken of een tang en doop ze in de chocolade

16. Wentel ze nu door de kokos (of strooi er kokos overheen)

17. Laat de minilamingtons afkoelen (en het glazuur uitharden) op een rooster

En nu: smullen maar!

P.s. Je kunt de minilamingtons heel goed invriezen!

Autotasje voor onderweg

De auto...met kleine kinderen mijd ik natuurlijk het liefst (lange) autoritten.  Met de gedachte aan de autoritten uit mijn jeugd komen aardig wat herinneringen omhoog komen borrelen. De autoritjes met ons gezin waren niet altijd even gezellig. Mama had af en toe vrij veel moeite om de ruzies tussen ons drietjes in bedwang te houden zonder van de weg te raken. Het is dan ook zelfs wel eens gebeurd dat mijn moeder ons ergens op een landweggetje uit de auto heeft gezet met de mededeling dat zij zonder ons verder zou rijden wanneer wij neit zouden ophouden met ruzie maken. Autovakanties naar Frankrijk en Italië roepen bij mij herinneringen op aan tijdschriften die onderweg 15 keer werden gelezen, gameboys die uit frustratie door de auto werden gegooid en uiteindelijk grote verveling, met weer de daar bij behorende ruzies :-)

Maar soms kom je gewoon niet onder zo'n lange(re) autorit uit. Wij dus ook niet. Onze familie woont niet om de hoek, maar op 2 uur rijden en we maken ook graag uitstapjes binnen Nederland en naar onze zuiderburen met dat grapige accent. Met de zomervakantie in het vizier, werden er plannen gemaakt om een paar weken van 'la dolce vita' te proeven en het Lago Maggiore en Toscane liggen natuurlijk niet om de hoek.

Ondanks mijn herinneringen aan de eerder genoemde autoritten zie ik niet op tegen een lange autorit met de kinderen met welke eindbestemming dan ook. Voorwaarde is alleen wel dat we voldoende vertier mee brengen voor onderweg. Maar zo'n vakantie kost natuurlijk al genoeg geld en de koffers en andere zaken die je wanneer je kinderen hebt mee neemt op je reis nemen al voldoende ruimte in in de auto. Nieuwe dingen kopen hoort dus niet bij het plan. En dus ging ik op zoek naar leuke ideeën voor goedkope en liefst ruimtebesparende items die onze jongens tijdens de lange autorit naar Italië lekker bezig houden.

Op deze site vond ik het autotasje. In de vakjes stop je 6 autootjes, waarmee de kinderen dan urenlang over de op de andere helft van het tasje aangebrachte weg kunnen crossen. De foto heb ik als voorbeeld gebruikt, maar ik heb mijn eigen afmetingen, stofjes etc. gebruikt, met onderstaand autotasje als resultaat.

Oudste Zoon probeerde het meteen uit en heeft er de grootste lol mee. Het andere autotasje heb ik gemaakt voor een meisje dat bij een SWAP niets heeft ontvangen. Zij vindt dit binnenkort in de brievenbus en hopelijk heeft haar zoon er ook heel veel plezier van!

Draagtas op bestelling

Een jonge vrouw, laten we haar hier 'Salami' noemen, zoals ik haar ook ken, was op zoek naar een tas die ze makkelijk kon gebruiken wanneer zij haar dochter in de draagdoek draagt. Zo'n tas ken ik wel en heb ik al eens eerder gemaakt, dus bood ik aan dat ik dan de tas voor haar zou maken.

Er werd over en weer gemaild over de wensen van Salami en ik ging op zoek naar de juiste stoffen. Maar ja, vind maar eens zwart canvas wanneer je het echt nodig hebt. Overal in de wijde omtrek bleek dit uitverkocht te zijn en ook bij nieuw geleverde bestellingen werd het niet meegezonden. Salami grapte al dat de zwarte verf zeker op was, maar gaf aan ook heel tevreden te zijn met grijze canvas. En gelukkig was dat een stuk makkelijker te vinden. Voor de binnenkant werd een vrolijk streepjesmotief gekozen en toen kon ik aan de slag. Er werden wat zakken gemaakt, een rits ingezet, een gesp aangezet en toen er iets niet helemaal naar mijn zin was, werd dit nog aangepast. Na de laatste afwerking en inspectie werd de tas nog even onderworpen aan een korte strijkbeurt, op de foto gezet, ingepakt en verstuurd.

Inmiddels heeft Salami haar ItsieBitsiedraagtas ontvangen, uitgepakt en geaaid. Hopelijk gaat zij nog veel plezier hebben van haar tas, hij is in ieder geval met liefde gemaakt!

 

De tas is overigens geïnspireerd op de ONBAG, maar is door mij aangepast naar de dingen die ik als ItsieBitsie prettig/handig/fijn/onmisbaar vind een een luier/draagtas.