6 juni 2011

1e verjaardag vanuit baby's perspectief

Op je eerste verjaardag sta je als jarige baby de hele dag in het middelpunt van de belangstelling. Het begint al bij het ontwaken. Bij het eerste kikje komen papa en mama en je grote broer of zus je kamertje binnen terwijl ze zachtjes, maar opgewekt 'lang zal hij leven' zingen. Je krijgt je mooiste kleertjes aan en beneden gaat de vrolijkheid nog even verder. Je kijkt je ogen uit wanneer je de mooie slingers en de ballonnen ziet hangen. 
Gedurende de dag komen er opa's en oma's, ooms en tantes, neefjes en nichtjes, vriendjes en vriendinnetjes, het is een drukke boel. Er wordt als je geluk hebt, een petstaartje voor je neus gezet, met een kaarsje erop dat je mag uitblazen (niet dat je al snapt dat dat de bedoeling is, maar het kaarsje en de taart zijn natuurlijk wel erg interessant). Er wordt weer voor je gezongen en dan worden er opeens van alle kanten cadeautjes tevoorschijn getoverd. Maar jij, als jarige dreumes, vindt vooral de vrolijk gekleurde papiertjes die om de cadeautjes heen zitten interessant. Die knisperen zo lekker als je ze van het cadeautje af scheurt. De rest van de dag speel je met je vriendjes en geniet je van alle aandacht die je krijgt.


Gelukkig gaan de gasten op een gegeven moment ook weer weg. En eigenlijk komt het ook wel goed uit ook, want je bent moe en je wil al die aandacht en al die drukte niet meer. Je mama ziet dat en pakt je op. Jullie gaan samen in een rustig hoekje op de schommelstoel zitten en daar drink je nog een laatste voeding. Met een gelukzalige glimlach leg je je koppie op mama's schouder. Mama knuffelt nog even met je en legt je dan zachtjes in je bedje. Je doet je oogjes dicht en vertrekt al snel naar dromenland, waar je de hoogtepunten van je eerste verjaardag nog eens stilletjes herbeleeft...

5 juni 2011

1e verjaardag vanuit mama's perspectief

Ik herinner het mij alsof het pas gisteren was dat het gebeurde. De inspanning, de pijn, het geweldige gevoel toen hij eenmaal was geboren. 'Ooh, wat is hij mooi!' 'Hij is er! Hij is er!' 'Wat ruikt hij lekker!' 'Wat is hij klein!'. Dat moment dat hij net was geboren en op mijn buik werd gelegd, naar mijn borst zocht en troost vond in mijn armen. Dat kleine glibberige lijfje tegen mij aan. Het deed alles om mij heen vergeten. Een geweldig gevoel was dat!

In de tijd die daarop volgde, groeide dit mannetje uit tot een heuse, mollige baby. Een vrolijk ventje dat gek is op zijn papa en mama en natuurlijk op zijn grote broer. Zodra hij een van ons in zijn blikveld krijgt, verschijnt er meteen een grote grijns op zijn koppie. Hij kan zo heerlijk kroelen, gul lachen en laat met zijn leuke stemmetje maar al te graag weten dat hij er ook is. Inmiddels heeft hij zijn eerste woordje gezegd: 'DA....T!' (Ja, het is er eentje met een willetje hoor ;-) ), gaat hij, na een bachelor in het buikschuiven behaald te hebben, nu studeren voor een master in het kruipen. Hij kan sinds kort zelfstandig gaan zitten en trekt zich zelfs al af en toe op tot stand aan de tafel.

Ondanks dat het zo'n heerlijk ventje is, was onze start samen niet altijd even makkelijk. Nu hij minder last heeft van de reflux en het met mijn bekkeninstabiliteit eindelijk weer een beetje de goede kant op gaat, komen we pas echt volledig aan 'het grote genieten' toe. Voor mij is hij nog steeds mijn kleine babietje. Een maand of 6, misschien 7 oud. De realisering dat Jongste Zoon alweer snel 1 jaar zou worden, kwam dan ook als een schok.

En dus begon ik dingen te bedenken die ik voor zijn verjaardag kon maken, om het allemaal wat 'echter' te laten worden. Om er mee bezig te zijn. Om mijn kop in het zand te kunnen steken en niet te veel na te hoeven denken over de dingen die ik eigenlijk met Jongste Zoon had willen doen in dat eerste jaar, maar die er door de omstandigheden gewoon niet van zijn gekomen.

Het resultaat was een t-shirt met een 1 er op geappliceerd, een slinger die nog minstens 3 jaar mee kan dankzij de met klitteband te bevestigen jaargetallen.  En tot slot een verjaardagskroon in de stijl van zijn (door mij ontworpen) geboortekaartje.

De dag zelf was erg mooi, leuk en gezellig. Natuurlijk heb ik als emotionele moederkloek wel een traantje gelaten, maar dat was van blijdschap en uit trots.

Later die avond twitterde ik over mijn gevoelens van die dag:

'Hij was zo geweldig vandaag in zijn stoel met zijn kroon......en ik was zo trots! Hij moest gewoon wel 1 jaar zijn, dat heerlijke ventje. En toch, toen hij zijn hoofdje nog even op mijn schouder legde voordat ik hem in zijn bedje legde..... #stiekemgewoonnogmijnbaby '